HISTORIA KOMINIARSTWA

Początki kominiarstwa datuje się na przełom XII i XIII wieku.
Wtedy to po raz pierwszy starano się wyprowadzić dym
z palenisk domowych stosując kominy, które wychodziły
ponad połacie dachów budynków. Budowano je wówczas
z kamienia, przekrój takiego komina przekraczał często 1,0×1,0 m.
Źródła historyczne podają, że kominy były już znane w starożytności,
najczęściej wbudowywano je w konstrukcje murów obronnych.
Starożytni Rzymianie odprowadzali dym z palenisk
w swoich domach poprzez otwory w dachu, zaś starożytni
Grecy posiadali nad paleniskiem otwór z zamkniętą klapą.
Dopiero w III i IV w. n.e. zapoczątkowano budowę
tzw. kominów otwartych. Bezpośrednio nad paleniskiem
na specjalnych filarach umieszczano szeroki płaszcz
zwężający się ku górze wychodzący przez dach na zewnątrz
budynku w formie wąskiego kanału.
Nazwa komin wywodzi się z Włoch.
Z włoskiego pochodzi również nazwa kominiarz.
Pierwsi kominiarze pojawiali się na przełomie XII i XIV wieku. Częste zapalanie się sadzy w kominach było
przyczyną groźnych pożarów, które trawiły całe miasta.
Zanieczyszczone sadzą kanały uniemożliwiały korzystanie z palenisk domowych.
To wszystko stworzyło potrzebę regularnego czyszczenia kominów.
Zapotrzebowanie na usługi kominiarskie było coraz większe. Kominiarzy darzono wielkim zaufaniem i szacunkiem,
a ich pracę uważano za ciężką, niebezpieczną, a przede wszystkim wielce pożyteczną.
Pierwsze cechy kominiarskie powstał w XVI wieku w Niemczech.
W Polsce cech kominiarskich powstał w XVIII wieku w Warszawie.
W wyniku starań cechów kominiarskich ustanowiono w 1849r.
pierwszą w Europie (Austria) ustawę o budowie kominów.
Utrata niepodległości państwa polskiego nie pozwoliła na dalszy rozwój tej branży.
Cech warszawski zlikwidowano w 1843r., a kominiarzy włączono do zmilitaryzowanej straży pożarnej.
Na ziemiach tego zaboru kominiarstwo przestało praktycznie istnieć.
Na obszarach będących pod zaborem austriackim kominiarze mieli swoje organizacje rzemieślnicze
podporządkowane przepisom zaborców.
Po I wojnie światowej w branży kominiarskiej panował olbrzymi chaos, brak było jednolitych przepisów
regulujących działalność rzemieślniczą. Przepisy regulujące tę sferę działalności wprowadzono w 1928r.:
dzięki nim kominiarstwo stało się rzemiosłem koncesjonowanym. Koncesję mogły uzyskać osoby posiadające
wymagane uprawnienia. II wojna światowa spowodowała przerwę
w szybkim rozwoju polskiego rzemiosła kominiarskiego.
Współcześnie kominiarstwo rozwija się bardzo szybko. Wraz z rozwojem budownictwa zmieniły się także
technologie budowy kominów. Rozwój elektroniki spowodował rozwój narzędzi i urządzeń kominiarskich.
Dzięki takim urządzeniom jak kamera video czy anemometr praca kominiarza stała się sprawniejsza
i bardziej dokładna. Może on dzisiaj zajrzeć w takie miejsca w kominie, gdzie do niedawna nie było dostępu,
a świeczka i zapałka do mierzenia ciągu w kominie odeszły do lamusa.

Źródło:  Książka Anna Kaczkowska ” Podstawy kominiarstwa”